Historia szkoły
Według danych archiwalnych szkoła w Dziergowicach istnieje od dawnych czasów. Pierwsze wzmianki na temat istnienia szkoły znajdujemy w podręczniku topograficznym z roku 1830, gdzie autor J. G. Knie wymienia szkołę katolicką z jednym nauczycielem. To samo źródło ,,Alphabetisch-Statistisch-topographische Übersicht der Dőrfer'' - J. G. Knie z roku 1863 podaje, że istnieje szkoła dwu klasowa z 1 nauczycielem i 1 pomocnikiem. Natomiast F. Triest w ,,Topographische Handbuch von Oberschlessien'' wymienia szkołę katolicką dwu klasową, dla dwu wsi - Dziergowic oraz Solarni.
Dopiero z kroniki kościelnej dowiadujemy się, że w roku 1890 istniała szkoła murowana z cegły, która znajdowała się obok głównej drogi. To samo źródło podaje, że w roku 1905 w Dziergowicach jest dużo uczniów i rozpoczęto budowę nowej szkoły. Te dane potwierdza niemiecki podręcznik topograficzny, który podaje, że w Dziergowicach w 1905 roku jest 6 klas, 351 uczniów i 4 nauczycieli.
W 1925 roku budynek zostaje oddany do użytku szkolnego w którym znajdowało się 5 klas lekcyjnych oraz 2 mieszkania dla nauczycieli.
W roku 1930 w szkole wybucha pożar, który najbardziej zniszczył lewą stronę budynku.
Podczas wojny budynek nie ucierpiał zbyt wiele, natomiast zupełnie został wykradziony sprzęt szkolny. Po wojnie w szkole następują kolejne zmiany. Jedno z mieszkań nauczycielskich zostaje zamienione na sale lekcyjne. Trwa wielka gorączka gromadzenia podstawowych pomocy naukowych; papieru, kredy, podręczników, lektur a przede wszystkim ławek szkolnych.
Następne wielkie zmiany w szkole zachodzą po śmierci Z. Jezierskiej. Całe prawe skrzydło budynku zostaje wyremontowanei przystosowane do nauki szkolnej. Szkole przybyło miejsca i klas. W tej części budynku uczyły się dzieci młodsze oraz powstała dobrze wyposażona klaso -pracownia do zajęć technicznych.
W 1970 roku w szkole ponownie zachodzą wielkie zmiany. W całym budynku instalowane jest centralne ogrzewanie, rozpoczęto budowę sali gimnastycznej która już rok później została oddana do użytku. W tym też czasie dzięki staraniom dyrektora szkoły L. Cholewińskiej, ofiarności rodziców oraz dużej pomocy zakładu opiekuńczego ,,Azoty'' dobrze wyposażono klaso -pracownie do fizyki i chemii, do matematyki, historii, j. polskiego, biologii, geografii. Sala gimnastyczna zostaje wyposażona w nowoczesny sprzęt sportowy.
W 1971 roku po raz pierwszy zostaje uruchomiony sklepik uczniowski.
9 maja 1971 roku szkole zostaje nadane imię ALFONSA ZGRZEBNIOKA. Wniosek o nadanie szkole imienia wielkiego powstańca został uchwalony na walnym zebraniu Koła ,,ZBOWiD'' w Piekarach w dniu 21 kwietnia 1963 roku. Natomiast w1974 roku szkoła otrzymuje sztandar od klas ósmych jako pamiątkę po sobie. Na tę uroczystość zostali zaproszeni rodzice uczniów oraz władze Gminy Bierawa.
Następne lata upływają pod hasłem dalszej rozbudowy i modernizacji szkoły. Uczniowie mają możliwość korzystania z posiłków w postaci zupy oraz drugiego dania. Dodatkowo w okresie zimowym uczniowie mają zapewnioną szklankę gorącego mleka.
W 1979roku jedna z klas zostaje przebudowana na szatnię w - f, magazyn oraz gabinet lekarski. W tym samym roku zostają rozpoczęte prace nad rozbudową przybudówki w której mają mieścić się dwie klasy. W1981roku rozpoczęto rozbudowę lewego skrzydła. Całkowicie uległa zmianie górna część budynku. Obok kancelarii powstał gabinet dyrektora, w innym miejscu usytuowano pokój nauczycielski. Wygospodarowano miejsce na ubikacje dla chłopców i dziewcząt. Kolejne lata rozpoczynają długi okres remontów prawego skrzydła, ponownie remontowane są stropy lewego skrzydła, przebudowane zostaje poddasze, w zupełnie innych miejscach powstają ubikacje, powstały nowe szatnie do zajęć w - f oraz szatnie dla wszystkich uczniów. Szkoła zmieniła wygląd wewnątrz oraz na zewnątrz. Budynek został ocieplony oraz otynkowany. W tym też czasie zmienił się dyrektor szkoły - mgr M. Kmieć zastąpiła mgr D. Wróbel. 11 października 1996 roku wyremontowana szkoła zostaje oddana do użytku. W następnym roku 14 maja do szkoły przyjeżdża ksiądz biskup J. Wieczorek, spotyka się z uczniami oraz gronem pedagogicznym. W tym samym roku w czerwcu odbywa się pierwszy zjazd absolwentów najstarszych roczników. Zjazdy absolwentów skończyły się na rocznikach sześćdziesiątych. Wroku1998 całe podwórko wyłożono kostką chodnikową zaś w następnym roku budynek wraz z obejściem ogrodzono nowym płotem. Ponadto w przybudówce oddano do użytku kuchnię oraz świetlicę. Otynkowano budynek i wymieniono w nim okna. Obecnie szkoła nie wymaga większych remontów. Klasy oraz inne pomieszczenia są czyste, estetyczne gdzie uczniowie miło spędzają czas.
